Reisverslag 3
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Henk en Wilma
10 Mei 2016 | Portugal, Alandroal
MEET DE WEG DIE JE WILT GAAN NIET IN KILOMETERS
MAAR IN MOOIE MOMENTEN
==========================================
Het is weer tijd om aan ons verslag te gaan werken. In mijn vorige verslag begon ik te schrijven dat het helaas een regenachtige dag was. Deze dag werden er ruim 10 dagen van minder goed weer; regelmatig regen gehad en de temperatuur liet ook wel wat te wensen over. Echter heeft de regen het land en de bloemen wel heel goed gedaan. Na een periode van minder mooi weer begon de zon weer te schijnen en de groene glooiende heuvels veranderden in een prachtige bloemenzee in de kleuren geel, paars en wit. Geweldig !!! Als je stil voor je caravan zit hoor je alleen nog maar het zoemen van de bijen en de variatie van geluid van alle mooie vogels.
Consequentie van minder mooi weer is dat je ook minder onderneemt; met regen ziet het er allemaal wat triest uit. Maar we hebben natuurlijk nog wel het nodige ondernomen.
Zo zijn we een dagje rond wezen toeren richting de Spaanse grens; een route van 220 km. Zoals ik al schreef reden we door een landschap die vol stond met een zee van bloemen; heel veel ooievaars gezien die inmiddels de jongen al aan het voeden zijn. Via dit mooie landschap kwamen we aan in Mertola. Mertola is het meest Arabische stadje van Portugal. De Moskee, later verandert in een Christelijke kerk is de enige in Portugal bewaard gebleven, Arabische religieuze ruimte.
Vanaf de overkant van de rivier heb je een mooi overzicht over het stadje. Het lijkt net alsof het witte stadje tegen de berg is aangeplakt. Na een rit van een half uur kwamen we in het Nationaal Park Vale do Guardiana. De Guardiana is de grensrivier tussen Spanje en Portugal. Als je in het park aankomt mag je zelf de toegangspoort openen – en natuurlijk weer achter je sluiten. Hier lopen o.a. veel koeien los. Via een onverhard – en steil – pad kwamen we aan bij de rivier met een waterval. Pulo do Lobo (sprong van de wolf). De oever van de rivier zijn soms zo dicht bij elkaar dat het lijkt alsof je met een stap over kunt steken. Dit gebied is voor natuurliefhebbers én wandelaars meer dan een bezoek waard. En het is een paradijs voor vogelliefhebbers.
Van hieruit zijn we doorgereden naar Mina de Sao Domingos. Dit is een oud mijndorpje en heeft zijn charme behouden met witte huisjes en een prachtige witte kerk. (zie foto). Helaas konden we niet het gehele terrein bekijken omdat men bezig was de wegen te herstellen en meer toegankelijk te maken voor toeristen. Dit dorp is overigens ook zeer geliefd bij camperaars; mooie plaats aan een meer. Op de terugweg nog even de nodige boodschappen gekocht.
Op de camping is er ook van alles te fotograferen. Op 3 verschillende plaatsen zitten er namelijk Parelhagedissen. Deze zou ik wel heel graag op de foto vast willen leggen. Op pad met krukje en fototoestel. Na heel lang wachten en wachten werd mijn geduld beloond, een prachtige hagedis die zich toch ook nog wel liet fotograferen.
Henk heeft zich verschillende dagen vermaakt met vissen; samen met de buurman hebben ze heel wat uurtjes aan het water doorgebracht.
Dinsdag 26 april een prachtige dag om de kust van Alentejo te gaan bezoeken.
Ook nu weer een prachtige omgeving die absoluut niet verveeld. Eerst een gebied van steen- en kurkeiken, vervolgens pijnboombossen en rivieren die uitmonden in de stuwmeren. We hebben zelfs rijstvelden gezien. Daarna verandert het landschap omdat we steeds dichter bij de kust komen.
Vooraf had ik wat gelezen en men schreef dat deze kust het verdient om bekeken te worden. Een van de fantastische uitkijkpunten van Kaap Sardao. En niet alleen het uitkijkpunt is mooi maar er is nog een zeer bijzondere attractie: Het is de enige plaats in de wereld waar de witte ooievaar op zee kliffen nestelt. Men had ons al vertelt dat er niet veel nesten meer zouden zijn. De novemberstorm heeft met golven van 14 meter hoog, veel nesten vernietigd. Er zijn verschillende mogelijkheden om wandelingen te maken; ook een korte wandeling is al de moeite waard. We hebben toch nog zo’n 7 ooievaarsnesten gezien. Heel bijzonder !!
Op de terugweg hebben we nog even een bezoekje aan Odemira gebracht.
Over Odemira wordt het volgende geschreven: “Tussen de Algarve in het zuiden en Lissabon in het noorden ligt het stadje Odemira. Odemira dankt zijn naam aan de rivier de Mira, die 15 kilometer stroomafwaarts uitmondt in de Atlantische Oceaan bij Villanova de Milfontes. Odemira ligt in de provincie Alentejo. Dit gebied staat in schril contrast met de toeristische Algarve. In Odemira is het alledaagse leven rustig; straatjes met klinkertjes, de pleintjes met bloemen die het hele jaar in bloei lijken te staan en verweerde huizen geven het stadje een tijdloze atmosfeer. Hier kunt u de lekkerste espresso drinken voor € 0,50. Voor € 10 eet u de legendarische frango (gegrilde kip), met wijn, dessert én koffie toe. Ook vindt u veel leuke en bijzondere dingen in alle kleine winkeltjes die verspreidt liggen door het stadje.” Ook deze route was zeker de moeite waard.
Woensdag 27 april …. Koningsdag. Heerlijk voor de tv gezeten en genoten van alle mooie beelden.
Vrijdag 29 april: tijd om op te ruimen en morgen te verkassen naar een andere volgende Camping.
Zaterdag 30 april: Uiteraard eerst de mensen waar we gezamenlijk een maand mee op de camping hebben gestaan gedag gezegd en Herman en Albertje (eigenaar van Serro da Bica) bedankt voor hun goede zorg; dit zou maar zo een camping kunnen zijn waar we een volgend jaar in het voorjaar weer naar terug gaan. Een klein minpunt is dat we er niet kunnen fietsen. Het is te heuvelachtig en je fietst langs een drukke weg; niet fijn. Maar goed tijd om verder te gaan.
We gaan naar camping Rosario in Rosario. Dit is een autorit van 180 km naar het Noord/Oosten. Op deze camping komen we al verschillende jaren en het is reuze gezellig om “oude bekenden” weer terug te zien.
We worden op de camping welkom geheten door Ernst en zijn vriendin Enrica (eigenaar) en Bram de labrador. Ernst heeft weer een mooi plaatsje voor ons bedacht. Zeer grote plaats tussen de olijfbomen met zicht op het stuwmeer. Al snel komen verschillende mensen vanuit hun caravan ons ook begroeten. Leuk om veel ze na 1 jaar weer terug te zien. Het wordt vast weer een gezellig tijd bij Rosario. We kregen al snel te horen dat er maandag een gezamenlijk eten wordt georganiseerd en wij hier ook voor ingedeeld zijn. De bedoeling is dat een ieder één of twee gerechten maakt en we dit gezamenlijk – aan de lange eettafel op het terras bij de receptie – op gaan eten. Wij hebben Ernst en Enrica ook uitgenodigd om mee te eten. De afspraak was om 19 uur te starten met de voorgerechten. Een ieder was zo creatief geweest dat we onze buik al gevuld hebben mét deze voorgerechten. We hebben alleen nog een toetje gegeten en de hoofdgerechten worden in de vriezer gelegd en vrijdag gaan we deze in gezamenlijkheid opeten. Een leuk initiatief.
In tegenstelling tot de Camping Serro da Bica, kun je hier geweldig mooi fietsen. De omgeving hier is ook glooiend maar goed te fietsen. Onze buurman had een mooie fietsroute voor ons. Vanaf de camping rechtsaf en je komt terug via de brug links van de camping. Nou dat lijkt ons niet zo moeilijk. Wij dus dinsdag op pad en deze “mooie” route te fietsen. Na 10 km kwamen we op een soort splitsing – Tja, moeten we nu links of rechts aanhouden…. Dat had de buurman niet verteld. We besloten om links te volgen …. FOUT !!! We kwamen op onverharde paden, door de heuvels en olijfvelden. Kwamen “zwarte varkens” tegen (nu smaken deze overigens weel heel erg lekker haha !!) koeien en voor ons stak een Mangoeste over. (Ik heb me laten vertellen dat deze lijkt op een stokstaartje.) Maar alles wat we na zo’n 20 km zagen … geen brug en geen camping. Nog maar even verder dan. Ineens kwamen we over een heuvel rijden en ja …. We zien een rivier … dan moet hier ook vast de brug zijn. Hè hè …. gevonden …., dachten wij ….. ook wederom FOUT.
Daar stonden we dan … voor een rivier(tje) !! Terugfietsen is geen optie, dan maar de schoenen uit en met fiets en al door de rivier lopen ….. Ik hoor Henk nog zeggen: “kijk eens was een mooie vissen!!” Vissen …. Ik begin steeds sneller te lopen om maar geen vissen tegen mijn benen te krijgen.. eindelijk … aan de overkant … Gelukt !!!
Eenmaal aan de overkant hebben we er natuurlijk smakelijk om gelachen ….
Na zo’n 8 km kwamen we – voor ons – weer op bekend terrein en waren daarna ook snel weer op de camping. Toch nog maar eens aan de buurman de juiste route vragen.
De volgende dag hebben we deze gefietst en nu was het de juiste route. Ook hier weer prachtige velden met bloemen; heel voor mooie vogels en gefietst op overwegend rustige kleine binnenwegen. Onderweg in een klein plaatselijk café een kopje koffie gedronken. En met een vriendelijk Bom Dia (goedemorgen) krijg je ook een vriendelijk en lachend gezicht terug. Even afrekenen: € 1,40.
Henk heeft inmiddels alweer een hengeltje uitgegooid in het aangrenzend meer. Dit zal de komende dagen wat minder zijn. De weersvooruitzichten zien er voor de komende week niet zo heel goed uit. Elke dag wat regen en de temperatuur gemiddeld 16 graden. Is toch wel even fris: afgelopen dinsdag hadden we nog 30 graden. Maar dat kan de pret niet drukken. We vermaken ons nog opperbest en ook nu zeggen we nog elke dag tegen elkaar: “Wat hebben we het toch goed !!!”
Groetjes en tot de volgende keer.
Henk en Wilma
MAAR IN MOOIE MOMENTEN
==========================================
Het is weer tijd om aan ons verslag te gaan werken. In mijn vorige verslag begon ik te schrijven dat het helaas een regenachtige dag was. Deze dag werden er ruim 10 dagen van minder goed weer; regelmatig regen gehad en de temperatuur liet ook wel wat te wensen over. Echter heeft de regen het land en de bloemen wel heel goed gedaan. Na een periode van minder mooi weer begon de zon weer te schijnen en de groene glooiende heuvels veranderden in een prachtige bloemenzee in de kleuren geel, paars en wit. Geweldig !!! Als je stil voor je caravan zit hoor je alleen nog maar het zoemen van de bijen en de variatie van geluid van alle mooie vogels.
Consequentie van minder mooi weer is dat je ook minder onderneemt; met regen ziet het er allemaal wat triest uit. Maar we hebben natuurlijk nog wel het nodige ondernomen.
Zo zijn we een dagje rond wezen toeren richting de Spaanse grens; een route van 220 km. Zoals ik al schreef reden we door een landschap die vol stond met een zee van bloemen; heel veel ooievaars gezien die inmiddels de jongen al aan het voeden zijn. Via dit mooie landschap kwamen we aan in Mertola. Mertola is het meest Arabische stadje van Portugal. De Moskee, later verandert in een Christelijke kerk is de enige in Portugal bewaard gebleven, Arabische religieuze ruimte.
Vanaf de overkant van de rivier heb je een mooi overzicht over het stadje. Het lijkt net alsof het witte stadje tegen de berg is aangeplakt. Na een rit van een half uur kwamen we in het Nationaal Park Vale do Guardiana. De Guardiana is de grensrivier tussen Spanje en Portugal. Als je in het park aankomt mag je zelf de toegangspoort openen – en natuurlijk weer achter je sluiten. Hier lopen o.a. veel koeien los. Via een onverhard – en steil – pad kwamen we aan bij de rivier met een waterval. Pulo do Lobo (sprong van de wolf). De oever van de rivier zijn soms zo dicht bij elkaar dat het lijkt alsof je met een stap over kunt steken. Dit gebied is voor natuurliefhebbers én wandelaars meer dan een bezoek waard. En het is een paradijs voor vogelliefhebbers.
Van hieruit zijn we doorgereden naar Mina de Sao Domingos. Dit is een oud mijndorpje en heeft zijn charme behouden met witte huisjes en een prachtige witte kerk. (zie foto). Helaas konden we niet het gehele terrein bekijken omdat men bezig was de wegen te herstellen en meer toegankelijk te maken voor toeristen. Dit dorp is overigens ook zeer geliefd bij camperaars; mooie plaats aan een meer. Op de terugweg nog even de nodige boodschappen gekocht.
Op de camping is er ook van alles te fotograferen. Op 3 verschillende plaatsen zitten er namelijk Parelhagedissen. Deze zou ik wel heel graag op de foto vast willen leggen. Op pad met krukje en fototoestel. Na heel lang wachten en wachten werd mijn geduld beloond, een prachtige hagedis die zich toch ook nog wel liet fotograferen.
Henk heeft zich verschillende dagen vermaakt met vissen; samen met de buurman hebben ze heel wat uurtjes aan het water doorgebracht.
Dinsdag 26 april een prachtige dag om de kust van Alentejo te gaan bezoeken.
Ook nu weer een prachtige omgeving die absoluut niet verveeld. Eerst een gebied van steen- en kurkeiken, vervolgens pijnboombossen en rivieren die uitmonden in de stuwmeren. We hebben zelfs rijstvelden gezien. Daarna verandert het landschap omdat we steeds dichter bij de kust komen.
Vooraf had ik wat gelezen en men schreef dat deze kust het verdient om bekeken te worden. Een van de fantastische uitkijkpunten van Kaap Sardao. En niet alleen het uitkijkpunt is mooi maar er is nog een zeer bijzondere attractie: Het is de enige plaats in de wereld waar de witte ooievaar op zee kliffen nestelt. Men had ons al vertelt dat er niet veel nesten meer zouden zijn. De novemberstorm heeft met golven van 14 meter hoog, veel nesten vernietigd. Er zijn verschillende mogelijkheden om wandelingen te maken; ook een korte wandeling is al de moeite waard. We hebben toch nog zo’n 7 ooievaarsnesten gezien. Heel bijzonder !!
Op de terugweg hebben we nog even een bezoekje aan Odemira gebracht.
Over Odemira wordt het volgende geschreven: “Tussen de Algarve in het zuiden en Lissabon in het noorden ligt het stadje Odemira. Odemira dankt zijn naam aan de rivier de Mira, die 15 kilometer stroomafwaarts uitmondt in de Atlantische Oceaan bij Villanova de Milfontes. Odemira ligt in de provincie Alentejo. Dit gebied staat in schril contrast met de toeristische Algarve. In Odemira is het alledaagse leven rustig; straatjes met klinkertjes, de pleintjes met bloemen die het hele jaar in bloei lijken te staan en verweerde huizen geven het stadje een tijdloze atmosfeer. Hier kunt u de lekkerste espresso drinken voor € 0,50. Voor € 10 eet u de legendarische frango (gegrilde kip), met wijn, dessert én koffie toe. Ook vindt u veel leuke en bijzondere dingen in alle kleine winkeltjes die verspreidt liggen door het stadje.” Ook deze route was zeker de moeite waard.
Woensdag 27 april …. Koningsdag. Heerlijk voor de tv gezeten en genoten van alle mooie beelden.
Vrijdag 29 april: tijd om op te ruimen en morgen te verkassen naar een andere volgende Camping.
Zaterdag 30 april: Uiteraard eerst de mensen waar we gezamenlijk een maand mee op de camping hebben gestaan gedag gezegd en Herman en Albertje (eigenaar van Serro da Bica) bedankt voor hun goede zorg; dit zou maar zo een camping kunnen zijn waar we een volgend jaar in het voorjaar weer naar terug gaan. Een klein minpunt is dat we er niet kunnen fietsen. Het is te heuvelachtig en je fietst langs een drukke weg; niet fijn. Maar goed tijd om verder te gaan.
We gaan naar camping Rosario in Rosario. Dit is een autorit van 180 km naar het Noord/Oosten. Op deze camping komen we al verschillende jaren en het is reuze gezellig om “oude bekenden” weer terug te zien.
We worden op de camping welkom geheten door Ernst en zijn vriendin Enrica (eigenaar) en Bram de labrador. Ernst heeft weer een mooi plaatsje voor ons bedacht. Zeer grote plaats tussen de olijfbomen met zicht op het stuwmeer. Al snel komen verschillende mensen vanuit hun caravan ons ook begroeten. Leuk om veel ze na 1 jaar weer terug te zien. Het wordt vast weer een gezellig tijd bij Rosario. We kregen al snel te horen dat er maandag een gezamenlijk eten wordt georganiseerd en wij hier ook voor ingedeeld zijn. De bedoeling is dat een ieder één of twee gerechten maakt en we dit gezamenlijk – aan de lange eettafel op het terras bij de receptie – op gaan eten. Wij hebben Ernst en Enrica ook uitgenodigd om mee te eten. De afspraak was om 19 uur te starten met de voorgerechten. Een ieder was zo creatief geweest dat we onze buik al gevuld hebben mét deze voorgerechten. We hebben alleen nog een toetje gegeten en de hoofdgerechten worden in de vriezer gelegd en vrijdag gaan we deze in gezamenlijkheid opeten. Een leuk initiatief.
In tegenstelling tot de Camping Serro da Bica, kun je hier geweldig mooi fietsen. De omgeving hier is ook glooiend maar goed te fietsen. Onze buurman had een mooie fietsroute voor ons. Vanaf de camping rechtsaf en je komt terug via de brug links van de camping. Nou dat lijkt ons niet zo moeilijk. Wij dus dinsdag op pad en deze “mooie” route te fietsen. Na 10 km kwamen we op een soort splitsing – Tja, moeten we nu links of rechts aanhouden…. Dat had de buurman niet verteld. We besloten om links te volgen …. FOUT !!! We kwamen op onverharde paden, door de heuvels en olijfvelden. Kwamen “zwarte varkens” tegen (nu smaken deze overigens weel heel erg lekker haha !!) koeien en voor ons stak een Mangoeste over. (Ik heb me laten vertellen dat deze lijkt op een stokstaartje.) Maar alles wat we na zo’n 20 km zagen … geen brug en geen camping. Nog maar even verder dan. Ineens kwamen we over een heuvel rijden en ja …. We zien een rivier … dan moet hier ook vast de brug zijn. Hè hè …. gevonden …., dachten wij ….. ook wederom FOUT.
Daar stonden we dan … voor een rivier(tje) !! Terugfietsen is geen optie, dan maar de schoenen uit en met fiets en al door de rivier lopen ….. Ik hoor Henk nog zeggen: “kijk eens was een mooie vissen!!” Vissen …. Ik begin steeds sneller te lopen om maar geen vissen tegen mijn benen te krijgen.. eindelijk … aan de overkant … Gelukt !!!
Eenmaal aan de overkant hebben we er natuurlijk smakelijk om gelachen ….
Na zo’n 8 km kwamen we – voor ons – weer op bekend terrein en waren daarna ook snel weer op de camping. Toch nog maar eens aan de buurman de juiste route vragen.
De volgende dag hebben we deze gefietst en nu was het de juiste route. Ook hier weer prachtige velden met bloemen; heel voor mooie vogels en gefietst op overwegend rustige kleine binnenwegen. Onderweg in een klein plaatselijk café een kopje koffie gedronken. En met een vriendelijk Bom Dia (goedemorgen) krijg je ook een vriendelijk en lachend gezicht terug. Even afrekenen: € 1,40.
Henk heeft inmiddels alweer een hengeltje uitgegooid in het aangrenzend meer. Dit zal de komende dagen wat minder zijn. De weersvooruitzichten zien er voor de komende week niet zo heel goed uit. Elke dag wat regen en de temperatuur gemiddeld 16 graden. Is toch wel even fris: afgelopen dinsdag hadden we nog 30 graden. Maar dat kan de pret niet drukken. We vermaken ons nog opperbest en ook nu zeggen we nog elke dag tegen elkaar: “Wat hebben we het toch goed !!!”
Groetjes en tot de volgende keer.
Henk en Wilma
-
10 Mei 2016 - 21:09
Ria Hetterscheid:
Zoals iedere keer, ook nu weer een mooi verslag van wat jullie zoal doen en meemaken.
Het is fijn dat jullie samen zo kunnen genieten van alles.
Ik wens jullie nog een paar fijne maanden toe met veel mooi weer.
Lieve groeten van Ria.
-
10 Mei 2016 - 21:44
Henk En Truus:
Wat een mooie foto's!
Fijn om te lezen dat het "vrije" leven zo goed bevalt, had eigenlijk ook niet anders verwacht. Ook nu weer prachtig omschreven hoe mooi Portugal schijnt te zijn. Geniet er nog van.
Liefs uit Zevenaar -
10 Mei 2016 - 22:29
Leni En Dick:
Bedankt voor je mooie verslagje en wat een geluk dat het riviertje ondiep was. Achteraf wel een leuke ervaring lijkt mij. Fijn te horen dat jullie het zo goed naar de zin hebben en het klopt wat je schrijft, wat hebben wij het goed. Geniet van elke dag dat je het goed hebt.
Veel plezier en houd ons op de hoogte.
Groetjes, Leni en Dick. -
10 Mei 2016 - 22:41
Els Van Kerkhoff:
wat een mooi verhaal,lekker fietsen is toch geweldig.Wij hebben er ook zin in,misschien
van de zomer een weekje Portugal.geniet er nog maar lekker van. groeten Andre en Els -
11 Mei 2016 - 20:31
Vincent En Petra:
Hoi Henk en Wilma,
Weer een mooi verslag en leuk geschreven.
We kunnen ons goed voorstellen dat jullie je goed vermaken.
De foto van de parelhagedis heb je vast van internet geplukt, want wat een mooie foto's.
Blijf genieten en verslagen maken, zodat we mee kunnen genieten.
Groetjes, Vincent en Petra -
11 Mei 2016 - 22:24
Margriet En Herman:
Lieve Jansens. hoe kun je nou in godsnaam zomaar met een fiets een rivier oversteken, !!! jullie weten toch dat daar krokedillen in wonen en dat je altijd eerst met een stok moet peuren....
Maar goed jullie hebben het gehaald.
Lieve beide geniet van alles,wilma bedankt voor je leuke verslag en foto's.
Volgende keer willen we foto's zien van de grote vangst van Henk, minimaal een blue salman, barramundiof haai!!
Geniet love and take care
de Bruintjes -
12 Mei 2016 - 22:13
Mirjam Kamer:
Leuk om te lezen hoe het jullie vergaat. Blijf lekker genieten! Groetjes amirjam -
13 Mei 2016 - 14:48
Herman En Hennie:
Hoi,hoi,
Beetje late reactie het mooie weer is hier de schuld van. Wat een mooi verslag is het weer.
Ik zie jullie zo voor mij de rivier oversteken , als je dan je broek nog niet nat hebt krijg je die aan de overkant wel van het lachen weer net iets voor jullie. Hier alles goed, het mooie weer wordt met de Pinksteren weer naar jullie terug gestuurd hier dan weer 12 graden,Brrrrrrrrrrrrrrrr.
Blijf genieten!!!!!!!!!! Dikke knuffel en lieve groetjes uit Lelystad. -
18 Mei 2016 - 21:01
José En Herman:
Hallo luitjes,
Goed te horen dat jullie zo genieten, we worden wel een beetje jaloers.
We moeten het doen met de weekenden.
Morgen gaan we naar Lissabon, hopelijk beter weer dan hier. Zondagavond weer terug.
Heeft Henk nu al een vis gevangen of slaapt hij aan de kant?
Geniet er maar lekker van en wij genieten van de verhalen.
Groetjes uut een nat Varsseveld -
22 Mei 2016 - 12:31
Jan:
Leuk jullie reisverslag te lezen. Als ik dit lees krijg ik steeds meer zin in mijn second life na pensionering. Genieten dus.
Groet, Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
