Reisverslag 1

MEET DE WEG DIE JE WILT GAAN NIET IN KILOMETERS
MAAR IN MOOIE MOMENTEN
===========================================
Mei 2015:
We hebben besloten om “samen” meer werk van ons vrije tijd te gaan maken. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan …
Henk is sinds april 2015 definitief gestopt met zijn werkzaamheden … nu ik nog. Na alles op een rijtje te hebben gezet heb ik in juli 2015 op mijn werk kenbaar gemaakt dat ik met ingang van 01 maart 2016 definitief stop met mijn werkzaamheden. “Gelukkig duurt dat nog even” was o.a. een van de reacties van mijn collega’s….. en zie ….. (na opname van mijn vakantiedagen) was 28 januari 2016 mijn laatste werkdag.
28 januari 2016:
Vandaag dan definitief mijn laatste werkdag.
Deze week van verschillende collega’s afscheid genomen in de vorm van een besloten feestje en vandaag met mijn directe collega’s genoten van een heerlijke High Tea. Wat ben ik verwend met allerlei cadeaus, bloemen en kaarten …. Voelt goed !!
En zo wordt het …..
29 januari 2016 en word je wakker met een gevoel …. We hebben een juiste keuze gemaakt en nu gaan we een nieuwe levensfase in…. Een fase van nog meer en langer genieten van de mooie dingen die we hopelijk gaan beleven. Fijn dat we dit “samen” kunnen gaan doen !!!!
**********************************************************
Zaterdag 30 januari …. Regen – Wind – Regen – Wind.
Wim stuurt ons een bericht dat hij onze caravan buiten heeft gezet ….. en we kunnen gaan pakken …. Maar ja, regen – wind – regen – wind.
Geen nood…. Wim en Monique weten raad … ze hebben ervoor gezorgd dat de caravan droog staat en wij kunnen starten met het inpakken; dank je wel Wim en Monique.
Het is een week van bezoekjes afleggen – familie, vrienden en kennissen gedag zeggen – en heel lief dat we bij Marijke en Joost mee mochten eten … Jullie diepvries en koelkast zal wel leeg zijn, dus kom maar gezellig bij ons eten. Was een gezellig avond en heerlijk gegeten.
Tussendoor nog de laatste dingen in de caravan gelegd en de laatste avond thuis doorgebracht. De nacht voor vertrek slaap je toch wat minder goed en dit resulteerde er dan ook in dat we om 06.30 uur al zijn vertrokken. Ons streven is om te rijden tot onder Parijs en hier de eerste overnachting te maken. We hebben de nodige wind maar van verkeer hebben we geen hinder. De reis verliep voorspoedig, ook langs Parijs op ging goed. Top Henk … goed gereden !! Om 15.00 uur waren we op de camping. Het is alleen maar een camping om te overnachten en zo zijn we – met regen en wind - de volgende dag om 08.00 uur vertrokken richting Merignac (70 km. boven Bordeaux). Ook deze reis verliep goed en waren we om 15.30 uur bij camping Bellesvues bij Rian en Jan. Bij Rian en Jan komen we al meerdere jaren en het is een heerlijke plek om gewoon even tot rust te komen….. Maar ja … in de winter zijn we er natuurlijk nog nooit geweest en ook de camping is in de winter niet geopend. “Geen probleem” aldus Rian … “zet de caravan maar op het grindpad en van toilet en douche kunnen jullie gebruik van maken in de Gites.” Wat ontzettend lief en gastvrij.
We zijn hier een dagje langer blijven staan – ’s avonds gezellig met elkaar uit wezen eten - en afgesproken dat we ook in juni nog bij ze terugkomen. In juni zal ik het een en ander over deze mooie omgeving schrijven.
We hebben alleen nog maar regen en wind gehad en ook op 10 februari was het niet anders. We zijn vanmorgen richting Burgos gereden; ook hier alleen maar 1 overnachting op de camping en vervolgens de volgende dag naar Plasencia gereden. Plasencia ligt in de provincie Extremedura. Extremedura is een niet toeristisch deel van Spanje waar de schoonheid van kleine dorpjes en stille pleintjes nog onaangetast is. Onderweg heel veel ooievaars gezien. Ook de amandelbomen stonden volop in bloei. We kwamen op de camping aan en werden al gelijk begroet door klepperende ooievaars. En niet alleen de ooievaars maakten ons vrolijk maar ook de zon ging schijnen en de temperatuur liep op. Hier word je – na dagen van wind en regen – heel blij van. Plasencia ligt in het natuurgebied Park Monfraque. Dit park bezoeken we verderop in het jaar. Tijd om verder te gaan. De volgende stop is Sevilla. Hier blijven we een nachtje extra om de tijd te nemen om Sevilla te bezoeken. De camping, net buiten Sevilla, stelde niet veel voor en was voor de tijd van het jaar ook nog eens erg duur. Maar het voordeel was dat er voor de camping een bus stopte richting Sevilla. We hebben ons eerst meer eens met de “hop on – hop off bus” Sevilla laten zien, waarna we konden bepalen wat we wilde gaan bezoeken. Gaandeweg de busreis begon het behoorlijk te waaien en toen we eenmaal besloten hadden wat we wilden gaan zien waren o.a. de parken en tuinen allemaal gesloten vanwege het gevaar van vallende bomen/takken. Ook waren er straten afgezet en de brandweer was druk bezig om omgevallen bomen weg te werken. Uiteindelijk hebben we wel de Kathedraal – Universiteit en het Paleis kunnen bezoeken.
Het paleis (Reales Alcázares) is prachtig om de zien/bezoeken. Dit historische koninklijk paleis Alcázar wordt nog altijd deels gebruikt door de huidige koninklijke familie. Het heeft een indrukwekkende binnenplaats en tuinen. Alleen de tuinen mochten we vanwege de harde wind niet bezoeken. De Kathedraal Maria de la Sede staat tegenover het paleis. Het plein ertussen staan allemaal koetsen met mooie paarden ervoor. De gotische kathedraal van Sevilla heeft een lengte van 127 meter en is 83 meter breed. Ik las in een boekje dat volgens kenners dit de grootste gotische kerkgebouw ter wereld is. Het interieur is indrukwekkend: verschillende glasschilderingen, altaarstukken, grafmonumenten en mooie houtsnijwerken.
We hadden graag een bezoek aan het Plaza de Espana willen brengen met het mooie plein, bruggen en fontein, maar ook deze was vanwege de harde wind gesloten.
Goed dat we de hop on – hop off bus genomen hebben, zo hebben we toch een goede indruk van Sevilla gekregen. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we weer richting de camping gegaan.
Maandag 15 februari: we zijn inmiddels een week onderweg en gaan vandaag richting Portugal. We hebben met vrienden (Henk en Ine de Reus) afgesproken op camping/camperplaats Mikki’s place. Vandaag niet een al te lange rit: 300 km.
Portugal kent 2 soorten tolwegen; 1 ervan is een elektronische tolweg. Als je de grens passeert laat je je kenteken koppelen aan je creditkaart en wanneer je dan een elektronisch traject rijdt dan wordt je kenteken geregistreerd en het bedrag van je creditkaart afgeboekt. De bedragen vallen wel mee. Deze registratie is voor 1 maand en dan vervalt het. Tja … daarna maar eens kijken hoe we dan het kenteken moeten koppelen een de kaart. We hebben onderweg heel veel sinaasappelbomen gezien; volop gevuld met grote sinaasappels. Langs de kant van de weg staan stalletjes met sinaasappels (2 kg voor € 2,50) en ze smaken verrukkelijk. Als je de grens passeert is het ook gelijk 1 uur vroeger dus we waren rond koffietijd op de plaats van bestemming. Mikki’s place is officieel een camperplaats, echter worden hier ook caravans toegelaten. Ik had begin januari een mail gestuurd en we waren zeker welkom. Mikki’s place ligt net voorbij Albufeira en ligt heerlijk centraal in de Algarve. Je kunt hier van allerlei workshops volgen op keramiek gebied. Mikki verzorgt deze workshops. Op de camping zie je dan ook overal en telkens weer nieuwe vazen, potten en beelden opduiken tussen het rode zand met grote stenen en siergrassen. Tja en over de camping kosten hoef je ook niet wakker te liggen … € 55,00 per week (en de 8e dag gratis) inclusief stroom en douche/wc.
Vanuit de camping werd er op maandagavond een Piri Piri avond georganiseerd in het dorp.
Met 15 personen zijn we gaan eten. € 10,00 per persoon 3 gangen menu en wijn. De piri piri was wat aan de scherpte kant maar we hebben heerlijk gegeten.

Eerst maar eens iets over de Algarve.
“Als men denkt dat de Algarve alleen maar massa toerisme kent (zon – strand – zee), doet deze provincie onrecht aan. In het achterland ligt bijv. tot 900 meter begroeide Serra de Monchique en de Serra de Caldeirao. Dit zijn gebieden waar men nog van de natuur kan genieten. Zo ook Cabo de Sao Vicente, het uiterste punt aan de westkust met zijn 60 meter hoge klif. Dit is het laatste stukje land dat ontdekkingsreizigers zagen alvorens ze naar de kust van Afrika voeren. De Algarve was de laatste Portugese provincie die op de Moren werd heroverd; dorpjes en stadjes vertonen nog veel Moorse invloeden. De naam Algarve is afgeleid van het Arabische Al-Ghard dat ‘het westen’ betekent. Aan de 150 km kuststrook langs de Atlantische oceaan staan veel hotels en vakantiecomplexen maar ook prachtige rotskusten. Ook zijn er mooie zandstranden die geleidelijk aflopen in de zee. Faro is de hoofdstad van de Algarve; hier is ook het vliegveld gelegen en is tevens de winkelstad van de Algarve.”

Dinsdag tijd om, per fiets, de omgeving te gaan verkennen. Het is maar een klein stukje fietsen en je bent al aan de zee. Wat een heerlijkheid … zon en weinig wind.
Er zijn veel mensen die in de winter naar de Algarve (of zuid Spanje) komen. Dit jaar is het bijzonder druk. Veel overwinteraars die, voorheen naar Marokko gingen, vinden het nu niet veilig om de oversteek te maken en blijven vervolgens in Zuid Europa. De temperatuur is lekker: het varieert van 16 tot 19 graden en vanaf maart loopt de temperatuur nog op. ’s Morgens is het nog erg fris; 17 februari hadden we rijpaanslag op onze ramen van de auto, maar als dan de zon opkomt dat stijgt ook snel de temperatuur. Als de zon schijnt kun je tot rond 18.00 uur buiten zitten en dan wordt het koud en wil je graag naar binnen. En dan hebben we de gezelligheid in de caravan; tv en kacheltje aan, wijntje erbij …..
Zo hebben we tijdens een fietstochtje nog de Pine Cliffs bekeken en een aantal dagen later zijn we naar de Rotskusten bij Portimao, Alvor en Lagos geweest. (zie bijgevoegde foto’s).
Praia da Marinha. Dit is een bijzonder mooi stukje strand/kust. Foto’s van deze robuuste kliffen zijn al regelmatig in de prijzen is gevallen. Je ziet ze ook wel in de vakantiebrochures staan. Niet alleen de kliffen zijn erg mooi maar ook het water is heel helder en mooi van kleur.

Alvor ligt in het zuiden van Monchique in de West Algarve. Dit voormalige vissersdorpje is uitgegroeid tot een bijzonder mooie en populaire badplaats. Dit knusse vissersplaatsje is gelegen aan een natuurgebied Ria de Alvor. Ten Oosten hiervan, kun je door een prachtig mooi natuurgebied fietsen; veel ooievaars, witte reigers en vennetjes. Je fiets hier over houten vlonders door het mooie gebied.
Algarve kent veel mooie plaatsjes. Zo hebben we ook nog een bezoek aan Silves gebracht. Boven op de een bergtop staat het kasteel “Castelo dis Mouros.” Deze streek staat ook bekend om zijn kurk. In Silves is dan ook een kurkmuseum. Winkeltjes waar je alles van kurk kunt kopen …..

29 februari 2016: na 32 jaar, officieel mijn allerlaatste werkdag … Bijzonder: in de zin dat je vervroegd je pensioen op kunt vragen. Fijn: dat we dit ook samen kunnen doen. Vreemd: dat ik niet meer – na een vakantieperiode – hoeft te gaan werken én na zo’n lange tijd geen collega’s mee heb. Maar ik kan terugkijken op een mooi werkzaam leven en een fijne tijd.
Met zijn viertjes hebben we deze laatste werkdag afgesloten met een lekker etentje.

Gisteren zijn we naar Cabo de Sao de Vicente en Sagres geweest, dit is het meest zuidwesterlijke puntje van de Algarva. De weg er naar toe was erg mooi. Onderweg zie ook hoe mooi het voorjaar in de Algarve is. De Mimosabomen bloeien volop, de brem begin ook al enigszins te kleuren en veel bloemen komen tevoorschijn waar ik helaas de namen niet van weet. Dan ook nog eens blauwe lucht en een heerlijke temperatuur … Dan waan je je als god in …. Portugal. Cabo de Sao de Vicente wordt door de Portugezen het einde van de wereld genoemd en is onderdeel van Park Natural de Sudoeste Alentejano.
Hierover wordt o.a. geschreven:
“De kaap is het deel waar de vuurtoren opstaat (100 meter), iets verder vind je fort Fortaleza de Sagres Vanaf de Kaap zie je Schitterende uitzichten en rotspartijen. De klippen zijn hier soms wel 70 meter hoog. Het water, eindeloze uitzichten, en de soms harde wind geven dit iets mysterieus. Het is een plek om mooie foto's te maken, zonsondergangen zijn ook erg mooi, om dat vanaf hier te gaan bekijken. Het is wel erg toeristisch, maar een bezoek waard! Rondom de toren kun je mooie wandelingen maken. Langs de weg verkopen handelaren hun waar: Truien, noten, worsten, broodje" hot dog. De Kaap is genoemd naar Vicentius van Zaragoza. De 150 jaar oude vuurtoren is de enige bebouwing in de omgeving, de lamp van de vuurtoren schijnt 90 meter de zee op, een van de belangrijkste bakens van de Atlantische kust. In 1846 werd de vuurtoren voor het eerst gebruikt. Aan het eind van deze eeuw gemoderniseerd. In 1926 werd de elektrische lamp gebruikt, de lichtbundel schijnt tussen de 90 en 100 meter de zee in.”

We hebben besloten om tot 9 april op deze camping te blijven; Pera/Guia ligt zo centraal dat je alle kanten van de Algarve kunt gaan verkennen per auto en iets dichterbij per fiets.
We zijn inmiddels al ruim 3 weken geleden vertrokken vanuit Doetinchem en het bevalt ons bijzonder goed.
Een heerlijk vrij leven; doen waar je zin in heb en vooral genieten van alle mooie dingen die we zien en ondernemen. We gaan al wennen aan dit “nieuwe leven” en zeggen elke dag tegen elkaar … Wat hebben wij het toch goed !!